آنتن یک قطعه مخابراتی است که کار آن تبدیل سیگنالهای الکتریکی به امواج الکترومغناطیسی در حالت فرستندگی و تبدیل امواج التکرومغناطیسی به سیگنالهای الکتریکی در حالت گیرندگی است. جنس بدنه آنتن ها معمولا از یک فلز رسانا و عموما از آلومینیوم است. آنتن ها ساختارهای متنوعی دارند که با توجه به کاربردی که دارند این ساختار تعیین می‌شود. آنتن، بخشی از هر سامانه فرستنده یا گیرنده الکترونیکی است. آنتن عبارت است از بخشی از یک سامانه رادیویی که یک سیگنال رادیویی را قادر به ارسال به محیط اطراف یا دریافت از محیط می‌کند. به‌عبارت دیگر، آنتن را می‌توان رابط بین سامانه الکترونیکی و فضای بیرون دانست. آنتن ها مشخصاتی به نام گیرندگی دارند. مقداری که قدرت گیرندگی سیگنال یک فرکانس خاص را نشان می دهد. یکی دیگر از خصوصیات آنتن (نسبت جلو به عقب) است که نشان می دهد سیگنال های دریافتی از جهت تنظیم شده تا چه حدی از سیگنال های دریافتی از جهت مخالف قوی تر است. نسبت جلو به عقب قدرت هدایتی آنتن است. روی جعبه یا راهنمای بسیاری از آنتن ها این مشخصات نوشته نشده است. اما اگر این مشخصات را مشاهده کردید فقط به یاد داشته باشید که به طور کلی، هر چه عدد بزرگتر باشد آنتن بهتر است، اما از آنجا که این اندازه گیری ها از فرکانس تاثیر می پذیرند، مقایسه بین دو عدد در آنتن های تولید شده توسط سازندگان مختلف آسان نیست.